Την 22α Ιανουαρίου του έτους 1991 εκοιμήθη εν Κυρίω ο ταπεινός και ελεήμων Ιερομόναχος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Γέρων Βησσαρίων και εσφράγισε μία ζωή ασκήσεως, αγάπης, ταπεινώσεως, αγιότητος, η οποία εκινείτο αφανώς και ανυπόπτως ανάμεσά μας.
Η κηδεία του έγινε στο Μοναστήρι του εν μέσω πλήθους πιστών.
Όλη την ημέρα η περίβλεπτη Μονή της Θεοτόκου ήταν σκεπασμένη με παχύ στρώμα χιονιού και ευωδίαζε μια ασυνήθιστη ευωδία.
Μαζί με τα δάκρυα του λαού για την αποστέρηση του ευεργέτου Πνευματικού έρρεαν και τα δάκρυα της Παναγίας από την Εικόνα που ήταν δίπλα στον τάφο του Γέροντος.
Την ίδια ημέρα έλαβαν χώρα θαύματα και σημεία ουράνια.
Γι’ αυτό και ο προεξάρχων της εξοδίου Ακολουθίας αείμνηστος Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός είπε στην ομιλία του: «Σήμερα κηδεύουμε έναν άγιο...».
Η μνήμη του έμεινε ζωηρή και μετά τον θάνατό του. Όλοι μιλούσαν, σε κάθε χωριό και πόλη της Φθιώτιδος, για τον καλό Γέροντα, που περιόδευε με την εικόνα της Παναγίας, εξομολογούσε τους πιστούς, διανυκτέρευε στα σπίτια τους εδίδασκε με την αγάπη του, την λιτή ζωή του, τις ελεημοσύνες του και την αγιοσύνη του.
Στη συνείδηση των πιστών ομολογείτο ως άγιος. Πολλοί μιλούσαν για θαύματα, που τους έκανε μετά θάνατον και ο τάφος του ήταν προσκύνημα για όλους τους προσκυνητάς της Ιεράς Μονής Αγάθωνος.
Στις 3 Μαρτίου του 2006 ο Θεός διετράνωσε την κεκρυμμένη αγιότητά του οσίου Γέροντος.
Με την ανακομιδή του λειψάνου του, που έγινε εξ ανάγκης λόγω των έργων στην ανατολική πτέρυγα της Μονής, όπου και ο τάφος του Γέροντος, ο δοξάζων τους Αγίους Θεός απεκάλυψε το άφθαρτο και ευωδιάζων ιερό λείψανό του, το οποίο επί 15 χρόνια παρέμεινε άφθαρτο και ακέραιο, όπως ήταν την ημέρα της ταφής.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εχαρακτήρισε το γεγονός «σημείο του ουρανού» δηλαδή μήνυμα προς το λαό μας και την εποχή μας, ο δε πιστός λαός της Εκκλησίας μας σε ημέρες χαλεπές ενισχύθηκε στην πίστη του.
Μόνο η στρατευμένη αθεΐα, που ύπουλα και μεθοδικά εχρησιμοποίησε την βουλιμία του κέρδους μερικών Μέσων Ενημερώσεως και αφελών δημοσιογράφων, άρχισε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά του θαύματος και γενικώτερα κατά της Εκκλησίας με μοναδικά όπλα την παραπληροφόρηση και το ψεύδος.
Επί ένα ολόκληρο μήνα «εμασώντο τας γλώσσας αυτών» και «εδολιούσαν» με πρώτη είδηση σε όλα τα ελληνικά κανάλια τον Γέροντα Βησσαρίωνα.
Έτσι ο ισχνόφωνος Γέροντας έγινε μεγαλοφωνώτατος κήρυξ της αγιότητος και πολλούς εστερέωσε στην πίστη και στην πνευματική ζωή.
Επέρασαν από την ημέρα της Κοιμήσεώς του 23 χρόνια και από την ημέρα της ανακομιδής του 8 χρόνια.
Ο όσιος Γέροντας ευρίσκεται στον τόπο της αναπαύσεως του, εκεί όπου σε όλη την ιερατική του ζωή εξομολογούσε τους πιστούς, στο παρεκκλήσιο όπισθεν της θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Αγάθωνος και με την ειρήνη του Θεού ζωγραφισμένη και αποτυπωμένη στο άφθαρτο άγιο Λείψανό του, δέχεται τους προσερχομένους για να αναπαύσει την ψυχή τους και να διδάξει όλους ότι «θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού».
Ο πιστός λαός, του απονέμει τιμές αγίου και όλοι εμείς, κλήρος και λαός της Φθιώτιδος, περιμένουμε να δείξει ο Θεός εμφανώς τί δέον γενέσθαι περί αυτού του κεκρυμμένου πνευματικού θησαυρού, που επλούτισε και πλουτίζει πνευματικά με τις δωρεές της Θείας Χάριτος τις ψυχές των εκζητούντων τον Κύριον.
Ο μακαριστός Γέροντας Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης αναπαύεται μετά των Αγίων «εν τη αγήρω μακαριότητι».
«Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών».
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
Το άφθαρτο Σκήνωμα του Οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος
Ρώτησαν κάποτε τόν Ὅσιο Γέροντα Βησσαρίωνα, πότε γεννήθηκε ὁ Ἀντίχριστος καί ἐκεῖνος ἀπάντησε μέ βεβαιότητα ότι, «ἕνα πρωϊνό τοῦ Αὐγούστου τοῦ παρουσιάστηκε ἡ Παναγία καί τόν ἐνημέρωσε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό 1982 καί δέν θ’ ἀργήσει ν’ ἀναλάβει δράση...».
Παρακάτω παραθέτουμε αὐτούσιο ἕνα τμῆμα τοῦ Βιβλίου «Ὁ Γέρων Βησσαρίων καί ἡ θαυμαστή πορεία του» πού κυκλοφόρησε τό 2008 ἀπό τίς «Ἐκδόσεις Σταμούλη».
Ὅπως θά διαπιστώσετε καί ἐσεῖς «ἰδίοις ὄμμασι» ὁ Γέρων Βησσαρίων, τοῦ ὁποίου τό σκήνωμα βρέθηκε στίς ἡμέρες μας (2006) ἄφθαρτο, εὐωδιάζον καί ἀναλλοίωτο, καί παραμένει μέχρι καί σήμερον (2013), στήν ἐπίσημη ἀνακοίνωση τῆγς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ὁμολογεῖ καί λέγει ξεκάθαρα σέ κάποια πνευματικοπαίδια του, πού ζοῦν μέχρι καί σήμερα, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τόν Αὔγουστο τοῦ 1982.
Ἐάν δέ ὑποθέσουμε, ὅτι μέ τήν γέννηση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ Ὅσιος Γέρων Βησσαρίων ἐννοοῦσε προφανῶς τήν σύλληψη, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξον παράδοση μέ τό πού συλλαμβάνεται κάποιος εἶναι σάν νά ἔχει «γεννηθεῖ» κιόλας, τότε ὁδηγούμαστε καί πάλι στό ἔτος 1983 πού λέγει ἡ ταπεινότης μου ἀπό τό 2006 ὅτι γεννήθηκε ὁ Ἀντίχριστος.
Οὕτως ἤ ἄλλως ὅμως, εἴτε τό ἔτος 1982 ποῦμε ὅτι γεννήθηκε, εἴτε τό ἔτος 1983 εἶναι ἕνα καί τό αὐτό καί δέν ἀλλάζει ἀπολύτως τίποτε, ἀφοῦ ἡ οὐσία εἶναι ὅτι ὁ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ, τί τό 1982, τί τό 1983!
Ἄς δοῦμε λοιπόν τό κείμενο αὐτό πού ἐπαναλαμβάνουμε εἶναι ΑΥΤΟΥΣΙΟ, καί τό μεταφέρουμε ὅπως ἀκριβῶς ἔχει γραφεῖ, χωρίς νά προσθέσουμε ἤ νά ἀφαιρέσουμε κάτι.
π. Μάξιμος Μοναχός
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΟΜΙΛΕΙ
ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
«Πρός τό τέλος τοῦ ἔτους 1982 ὁ π. Βησσαρίων ἀνέφερε στόν Λεωνίδα Ζέρβα, ὅτι ἤδη ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε καί δέν θ’ ἀργήσει ν’ ἀναλάβει δράση.
- Παιδί μου, ἔρχονται δύσκολες μέρες μέ τέρατα καί σημεῖα ἀπό τίς ἀντίχριστες δυνάμεις, ἐσεῖς ὅμως νά κρατήσετε γερά τήν πίστη σας, τήν Ὀρθοδοξία, μή σᾶς παρασύρουν...
Ἀργότερα ἀνέφερε στόν Ἀναστάσιο Λύτρα ὅτι κατά τό διάστημα αὐτό «Ἡ Ἑλλάδα θά πάθει κάποιο κακό, κάποια ζημιά, ὅταν ἔρθουν καί συμπέσουν δυό ἄνοιξες μαζί τήν ἴδια χρονιά»...
Τό 1989 ὁ ἴδιος (Ἀ. Λύτρας) ἀγόρασε κάποιο βιβλίο μέ προφητεῖες σχετικά μέ τόν Ἀντίχριστον κι ἄλλες παρόμοιες. Τό ἔδειξε στό Μοναστήρι τοῦ Γέροντα νά πεῖ τήν γνώμη του.
- Μήν φοβεῖσαι, τόν καθησυχάζει, δῶσε τό βιβλίο καί σέ ἄλλον νά ἐνημερωθεῖ, μήν ἀνησυχεῖς, δέν μᾶς ἀφήνει ἡ Παναγία.
Τήν ἄλλη μέρα τό πρωῒ πού ταξίδευαν γιά τή Λαμία τοῦ ξαναλέει.
- Παιδί μου, τή νύχτα παρουσιάστηκε τρεῖς φορές ἡ Παναγία στόν ὕπνο μου καί μοῦ εἶπε καί τίς τρεῖς «Μή φοβεῖστε».
Κάποτε προέβη σέ μιά ἄλλη σημαντική ἀποκάλυψη. Τήν πρωτοάκουσα στά μέσαΑὐγούστου 1982 ὡς ἑξῆς:
Ἐπισκέφτηκα τή Μονή Ἀγάθωνος νά τόν συναντήσω, ἀλλά ἔλειπε ἔκτακτα ἐκείνη τήν ἡμέρα γιά κάτι ἐπεῖγον. Μέ παίρνει παράμερα ἕνας γνωστός μου λαϊκός, πού χρόνια διέμενε ἐκεῖ καί μοῦ λέει μ’ ἔξαψη.
- Ξέρεις, ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε.
- Ἄντε, γιατί τό λές;
- Ναί, γεννήθηκε τώρα στίς 9 Αὐγούστου, πού ἔγινε μιά σύνοδος πλανητῶν.
- Καί πῶς τό ξέρεις ἄν εἶναι σωστό;
- Τό εἶπε ὁ Παππούλης! (Πάντα ἔτσι τόν ἀποκαλοῦσε τόν π. Βησσαρίωνα).Τοῦ τό ἀποκάλυψε ὁ Θεός.
- Καί σέ ποιούς τό εἶπε;
- Σέ μᾶς ἐδῶ στό Μοναστήρι καί νά τό ποῦμε σέ πολύ κοντινούς τοῦ Μοναστηριοῦ ὅπως ἐσύ. Παραέξω νά μή βγεῖ, καταλαβαίνεις, ἐντολή του.
- Εἶναι σίγουρο αὐτό; Ἀληθεύει;
- Ἀφοῦ σοῦ λέω τό εἶπε ὁ Παππούλης, τοῦ τό ἀποκάλυψε ὁ Θεός, ρώτα τον ὅταν τόν δεῖς.
Τό ἐπιβεβαίωσα σύντομα, πώς τοῦ παρουσιάστηκε ἕνα πρωϊνό τοῦ Αὐγούστου 1982 ἡ Παναγία καί τόν ἐνημέρωσε κι ἀπ’ ὅσους τό ἔμαθαν ἐπακριβῶς, ἴσως μόνον οἱ δυό μας νά ζοῦμε ἀκόμη.
Τόν Ἀπρίλη τοῦ 1990 τόν ρωτῶ.
- Πάτερ Βησσαρίων, πότε ἄραγε θά ξεκινήσουν ἐπίσημα αὐτά πού λένε καί γράφουν γιά τόν Ἀντίχριστο καί τό 666;
Κι ἀπάντησε χωρίς δισταγμό.
-Σέ δεκαπέντε χρόνια! (*)
Κι ἐνῶ πρόσεξε ὅτι ἀμφέβαλα, πῶς τό ξέρει τάχα μέ τόση σιγουριά, ἐπανέλαβε μ’ ἔμφαση.
- Σέ δεκαπέντε χρόνια θ’ ἀρχίσουν αὐτά.
Πολλά δυσάρεστα καί λυπηρά ἔρχονται στήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ γῆ, ἡ ἀτμόσφαιρα, ἡ θάλασσα, τά νερά καί οἱ τροφές θά μολυνθοῦν καί θά ἐπιπέσει πεῖνα, δίψα καί πόλεμος πού θά ἐπιφέρει θανάτους, ἀρρώστιες καί καταστροφές.
Ἐκεῖνος, ὅμως, πού προετοιμάζεται καί ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές καί τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν δεχθεῖ τό σφράγισμα 666, ὁ Χριστός κι ἡ Παναγία θά τόν προστατεύσουν καί δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτα, τόνιζε μέ βεβαιότητα ὁ π. Βησσαρίων».
Ἀπό τό Βιβλίον
«Ο ΓΕΡΩΝ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ»
σελ. 383-385 - Ἐκδόσεις Σταμούλη - Ἀθῆναι 2008
Ένα θαυμαστό γεγονός: Ο ασπασμός της χειρός του Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτη από τον Γέροντα Κύριλλο
Παρόντες ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα, τὴν ἀδελφή μου Σοφία, τὸ σύζυγό της Κωνσταντῖνο, καὶ ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος Γέρων Δαμασκηνός. Ἐπίσης, ὁ συνοδὸς τοῦ Γέροντος Κυρίλλου πατὴρ Γαβριήλ, νῦν Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ, καὶ ὁ ἱερέας τῆς Ὑπάτης Δημήτριος Καραγιάννης.
Λίγο ἐνωρίτερα εἴχαμε τελέσει, ὅλοι μαζί, Θεία Λειτουργία στὸ μετόχι τοῦ Μεγάλου Μετεώρου στὴν Ὑπάτη καὶ εἴχαμε μαζί μας τὴν τιμία Κάρα τοῦ Ὁσίου Δαβίδ. Τὴν εἶχε φέρει ὁ Γέροντας μὲ τοὺς πατέρες στὴ Λαμία.
Ἐκεῖ, μπροστὰ στὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος, ὁ Γέροντας μας διηγήθηκε τὰ ἀκόλουθα:
Πρὶν λίγα χρόνια, ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸ χρόνο τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἄφθαρτου λειψάνου τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος, ὁ Γέροντας Κύριλλος εἶχε τὴν ἐπιθυμία καὶ προσῆλθε στὴ Μονὴ Ἀγάθωνος γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸ ἱερό λείψανο.
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τό σκήνωμα τοῦ Ὁσίου ἦταν μὲν στὸ ἴδιο σημεῖο (στὸ ἀριστερὸ παρεκκλήσι τοῦ Καθολικοῦ) ἀλλὰ χωρὶς τὴ μεταγενέστερη γυάλινη κάλυψη – προθήκη τοῦ ξύλινου κουτιοῦ, ὅπου άρχικά ἐναποτέθηκε. Ἔτσι μποροῦσε κάποιος νὰ ἀσπασθεῖ ἀπευθείας τὸ σκήνωμα χωρίς την παρεμβολή της γυάλινης προθήκης.
Ὁ Γέροντας Κύριλλος ἤθελε νὰ ἀσπασθεῖ τὸ χέρι τοῦ Ὁσίου ποὺ κρατάει σφικτά τὸ μικρὸ Εὐαγγέλιο, ἤδη ἀπὸ τὸ χρόνο τῆς ταφῆς του.
Πλησίασε, λοιπὸν, μὲ εὐλάβεια πρὸς τὸ ἱερὸ λείψανο καὶ μὲ πίστη εἶπε παρακλητικὰ πρὸς τὸν Ὅσιο : Ἅγιε Βησσαρίων, δὲν φθάνω νὰ σὲ ἀσπασθῶ (ὁ Γέροντας ἦταν κοντὸς καὶ δυσκίνητος καὶ τὸ σκήνωμα τοποθετημένο ψηλὰ γι’ αὐτόν). Δός μου, σὲ παρακαλῶ, τὸ χέρι σου νὰ τὸ φιλήσω.
Ὁ Ὅσιος ἄνοιξε τὸ χέρι του, ἄφησε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ὁ πατὴρ Κύριλλος, ἐντελῶς φυσικότατα, ἔλαβε τὸ χέρι του μὲ τὸ δικό του χέρι. Τὸ σήκωσε στὸ ὕψος τοῦ στόματός του, σὰν νὰ ἦταν ἕνα σῶμα ζωντανὸ μὲ ἐλαστικότητα, τὸ ἀσπάσθηκε μὲ σεβασμὸ καὶ τὸ ἄφησε στὴν ἀρχική του θέση. Ὁ Ὅσιος ξανάπιασε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἔκτοτε ἐξακολουθεῖ νὰ τὸ κρατάει σφικτά.
Μέγας εἶ Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει,πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου.
Γεώργιος Ἀποστολάκης
Δικαστικὸς Λειτουργὸς
Τρίκαλα
Υ.Γ.
Ὁ παριστάμενος στὴ σκηνὴ αὐτὴ πατὴρ Δημήτριος Καραγιάννης, ἐφημέριος Ἁγίου Νικολάου Ὑπάτης, ὡς δόκιμος ὑμνογράφος, δὲν παρέλειψε νὰ ἐξιστορήσει τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, κατὰ τὸ ὁποῖο ὀφθαλμοφανῶς κατελύθησαν οἱ φυσικοὶ νόμοι, στὴν Ἱερὰ Ἀσματικὴ Ἀκολουθία ποὺ πρόσφατα συνέθεσε πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος. Στὸ Μεγάλο Ἑσπερινὸ σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ προσόμοια (πρὸς τό:Χαίροις ἀσκητικῶν) ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:
Ὤφθη θαῦμα φρικτὸν διά σοῦ,
ὅτε τὴν χεῖρα τῷ αἰτήσαντι ἔδωκας
(ἢ ὅτε τὴν χεῖρα τῷ Κυρίλλῳ προσέφερες)
τοῦ θείου σκηνώματός σου
χαριτοβρύτου, σεπτοῦ,
εὐλαβείας χάριν
τοῦ ἀσπάσασθαι
καὶ νῦν ἐπληρώθησαν
τὰ ψαλμῶν θεῖα λόγια
τὰ τοῦ Προφήτου,
ἃ ἐν Πνεύματι ἔφησεν
ὅτι δίκαιοι
τοῦ θανάτου οὐ γεύσονται.
Ὅθεν τὴν χαριτόβρυτον
κυκλοῦντες, μακάριε,
λάρνακα πάντες αἰτοῦμεν
τῶν πρεσβειῶν σου τάς χάριτας
καὶ γὰρ ἡ δικαίου
ἐξισχύει μεσιτεία
πολλὰ πρὸς Κύριον.
