Ζωντανό θαύμα της Παναγίας είναι η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες οι οποίοι πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος.
Τότε οι χριστιανοί κατέφυγαν στη βοήθεια της Παναγίας. Συγκεκριμένα στο ναό των Βλαχερνών γίνονται δεήσεις και ο πατριάρχης Σέργιος κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας ενθάρρυνε το στρατό που είχε πάρει θέσεις αμύνης στο φρούριο της Πόλεως. Το έτος 626 μ. Χ. λοιπόν με τη βοήθεια της Παναγίας ο εχθρικός στρατός νικηθήκε .
Ο αρχηγός των βαρβάρων Χαγάνος , κατά τη διάρκεια των μαχών, έβλεπε με τρόμο «γυναίκα σεμνοφορούσαν και περιτρέχουσαν το τείχος, μόνην ούσαν».
Η νίκη αποδόθηκε στη Παναγία και από τότε καθιερώθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν Της.
Όπως αναφέρει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης και επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πωγωνάτου η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Άραβες κατά τα έτη 677 και 718 και σώθηκε πάλι από τη Θεοτόκο. Στη τελευταία πολιορκία (718) οι χριστιανοί με τον Τίμιο Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας κύκλωσαν το τείχος και παρακαλούσαν τον Θεό να τους σώσει.
Τότε καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το στόλο των Αράβων στη Προποντίδα και βούλιαξαν 2.500 πλοία και πνίγηκαν 6.000 άνδρες. Ακόμη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ’ το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Παναγίας αναχαιτίζει την επιδρομή των Ρώσων και γλυτώνει από τον κίνδυνο.
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το 1940 η Παναγία και πάλι προστάτευσε την Ελλάδα. Ένα μεγάλο θαύμα έκανε η Θεοτόκο στη Τήνο στις 15 Αυγούστου το 1940 στις 08:25 το πρωί. Γίνεται λόγος για τον τορπιλισμό της Έλλης.
Η μια τορπίλη που εκτοξεύθηκε όπως έγινε γνωστό αργότερα, από το ιταλικό υποβρύχιο, βύθισε το πλοίο και μία δεύτερη αστόχησε γκρεμίζοντας μέρος του μώλου του λιμανιού.
Υπήρχαν όμως και άλλα δύο επιβατικά πλοία εκείνη την ώρα κοντά στην Έλλη που ήταν και εκείνα στόχοι των Ιταλών. Τα πλοία ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ βγήκαν αλλώβητα από τις τορπίλλες. Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ.Η Παναγία έσωσε χιλιάδες προσκυνητές εκείνη την ημέρα.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).
Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.
Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς. Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.
Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.
Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! -Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.
Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε.
Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.
Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.
Οι πληροφορίες για τα γεγονότα στον Ορχομενό προέρχονται από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» έκδοση της Ι.Μ. Παρακλήτου.
---------------
Η Παναγία έκανε το θαύμα της - 03 Ιουνίου 2006
ΠΗΓΗ: ΚΡΗΤΗ ΤV
Ένα τελευταίο βλέμμα στο κομποσκοίνι που φορούσε με την Παναγία της Τήνου
και μια προσευχή... έπαιξαν «σωτήριο ρόλο» για τη ζωή του 57χρονου
οικοδόμου, που στις αρχές Απριλίου καρφώθηκε σε μπετόβεργα μετά την πτώση
του από το δεύτερο όροφο οικοδομής, στην περιοχή της Ηλιούπολης Ηρακλείου.
Η μπετόβεργα διαπέρασε πλήθος ζωτικών οργάνων, όπως τραχεία, καρωτίδα,
οισοφάγο και αιμοφόρα αγγεία, και βγήκε από την πλάτη του... χωρίς να
επέλθει το μοιραίο.
Μία μέρα πριν το ατύχημα που συγκλόνισε την κοινή γνώμη, ο 57χρονος έπαιζε
με το εγγονάκι του, φορώντας το κομποσκοίνι που κατά λάθος - όπως αναφέρει -
έμεινε στο χέρι του. Δύο μέτρα πριν καρφωθεί σε μπετόβεργα, το κοίταξε και
προσευχήθηκε, στιγμή που θα του μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την
ψυχή του!
Ακόμη και στα κρίσιμα δευτερόλεπτα της πτώσης του, ο 57χρονος οικοδόμος,
αντικρίζοντας την εφιαλτική εικόνα με τις πέντε σιδερόβεργες που βρίσκονταν
στο ισόγειο της οικοδομής, δεν έχασε την ψυχραιμία του. Με ταχύτατες
κινήσεις στον αέρα, χτύπησε αρχικά το πόδι του στο μπαλκόνι τού πρώτου
ορόφου, κάτι που, όπως αποδείχτηκε δευτερόλεπτα αργότερα, ήταν καθοριστικό
για τη ζωή του, καθώς κατάφερε να γλιτώσει από άλλες πέντε μπετόβεργες!
«Ζω από θαύμα», δήλωσε αποκλειστικά στη "Ν. Κρήτη" και την "ΚΡΗΤΗ TV" ο κ.
Μιχάλης Αναγνωστάκος, ο οποίος περιέγραψε τις συγκλονιστικές στιγμές κατά
την πτώση του, αλλά και αυτές που ακολούθησαν στο ΠΑΓΝΗ, με μια πολυπληθή
ομάδα γιατρών διάφορων ειδικοτήτων, με επικεφαλής το θωρακοχειρουργό Γιάννη
Δροσίτη, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα σπάνιο περιστατικό που πιθανόν
να μην ξανασυναντήσουν ποτέ...
Πρόκειται για ένα σπάνιο περιστατικό, με τους γιατρούς να κάνουν λόγο για
θαύμα. Τι έπαιξε σωτήριο ρόλο στο ατύχημά σας;
«Όταν πέφτεις από ύψος 7,5 μέτρων και καρφώνεσαι πάνω σε μπετόβεργα και δεν
παθαίνεις τίποτα, είναι δώδεκα θαύματα μαζί. Ζω και αναπνέω γιατί με έσωσε η
Παναγία. Στο χέρι μου φορούσα ένα κομποσκοίνι. Πίσω υπήρχε η φωτογραφία της
Παναγίας της Τήνου. Πέφτοντας την είδα και είπα "Παναγία, βοήθησέ με". Όντως
έγινε θαύμα. Πρέπει, όμως, να σας αναφέρω ότι ποτέ δε φορώ κομποσκοίνι. Μία
μέρα πριν το ατύχημα, έπαιζα με το εγγονάκι μου, και κάποια στιγμή φόρεσα το
κομποσκοίνι με την Παναγία της Τήνου, το οποίο κατά λάθος έμεινε στο χέρι
μου. Την κρίσιμη στιγμή όμως, που με περίμενε ο θάνατος, έπαιξε σωτήριο
ρόλο».
Πώς ακριβώς πέσατε από την οικοδομή;
«Ένας συνάδελφός μου δεν είχε καρφώσει τις τάβλες πάνω στο μπαλκόνι και όταν
πήγα να περάσω, αφού αρχικά πίστευα ότι όλα είναι καρφωμένα, έπεσα σε
"παγίδα". Έπεσα κάτω... Μόνο ο Θεός ξέρει πώς γλίτωσα. Καθώς έπεφτα έβλεπα
τις έξι μπετόβεργες που υπήρχαν στο ισόγειο της οικοδομής. Για να τις
αποφύγω, έκανα διάφορες κινήσεις στον αέρα. Χτύπησα το πόδι μου στο μπαλκόνι
του πρώτου ορόφου και έτσι γλίτωσα από πέντε μπετόβεργες. Από την έκτη όμως
δεν τα κατάφερα, με συνέπεια να με καρφώσει στο λαιμό και να περάσει στην
πλάτη. Αν καρφωνόμουν και στις άλλες μπετόβεργες, θα ήμουν νεκρός!».
«Ήταν ανώτερη δύναμη»
Όταν καρφωθήκατε στην μπετόβεργα, είχατε τις αισθήσεις σας;
«Ναι. Φώναζα τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους, τους συγγενείς,
εργολάβους... Έλεγα να μου βγάλουν το σίδερο από το λαιμό. Κάτοικοι της
περιοχής ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ, την Αστυνομία και την Πυροσβεστική. Μέσα σε
τρία λεπτά βρέθηκαν στο σημείο, και τους ευχαριστώ πολύ! Άνδρες της
Πυροσβεστικής Υπηρεσίας έκοψαν με ειδικό εργαλείο το σίδερο που προεξείχε
από το σώμα μου, ώστε να μεταφερθώ στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Τη στιγμή
που έκοβαν το σίδερο ένιωσα το "κούνημα". Ήταν σα να με χτυπούσε το ρεύμα.
Από το σημείο εκείνο και μετά έχασα τον... κόσμο. Νόμιζα ότι... πέθαινα.
Όταν συνήλθα, πίστευα ότι τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά στον εαυτό μου,
ασχέτως αν είχα μέσα μου ένα μέτρο σίδερο. Θυμόμουν ποια είναι τα παιδιά
μου, η γυναίκα μου, ποιοι είναι οι φίλοι μου... Όλοι ήταν δίπλα μου και μου
έδιναν κουράγιο. "Όλα θα πάνε καλά", τους έλεγα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιάννη Δροσίτη και σε όλη την ομάδα γιατρών
αλλά και νοσηλευτικού προσωπικού. Αν δεν ήταν αυτοί, θα ήμουν χαμένος. Το
θαύμα πέτυχε! Πήγαν όλα καλά με την ευλογία του Θεού. Η μπετόβεργα δεν
πείραξε φλέβες, λάρυγγα, πνευμόνια, καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα. Ήταν μια
ανώτερη δύναμη..!».
«Ήρθα πιο κοντά στο Θεό»
Είστε καλά στην υγεία σας σήμερα;
«Ναι. Κάνω φυσικοθεραπείες στα χέρια του. Για δύο ώρες την ημέρα
επισκέπτομαι το γιατρό μου».
Ο 57χρονος οικοδόμος, ο οποίος θα βγει στη σύνταξη σε ενάμιση περίπου χρόνο,
θα μεταβεί πολύ σύντομα στην Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψει ένα
κερί για τους γιατρούς που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες σε μια
επέμβαση αρκετά δύσκολη...
«Το περιστατικό αυτό με έκανε να έρθω πιο κοντά στο Θεό. Ζήτησα κάτι πάνω
στο θάνατο και έγινε. Θα πάω να ανάψω ένα κερί στην Παναγία της Τήνου. Εκεί
με πάει η ψυχή μου. Το θαύμα είναι μέσα στην καρδιά μου», κατέληξε ο ίδιος.
---Υπεραγία Θεοτόκε Πρέσβευε Υπερ Υμών Των Αμαρτωλών---
Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς. Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.
Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.
Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! -Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.
Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε.
Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.
Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.
Οι πληροφορίες για τα γεγονότα στον Ορχομενό προέρχονται από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» έκδοση της Ι.Μ. Παρακλήτου.
---------------
Η Παναγία έκανε το θαύμα της - 03 Ιουνίου 2006
ΠΗΓΗ: ΚΡΗΤΗ ΤV
Ένα τελευταίο βλέμμα στο κομποσκοίνι που φορούσε με την Παναγία της Τήνου
και μια προσευχή... έπαιξαν «σωτήριο ρόλο» για τη ζωή του 57χρονου
οικοδόμου, που στις αρχές Απριλίου καρφώθηκε σε μπετόβεργα μετά την πτώση
του από το δεύτερο όροφο οικοδομής, στην περιοχή της Ηλιούπολης Ηρακλείου.
Η μπετόβεργα διαπέρασε πλήθος ζωτικών οργάνων, όπως τραχεία, καρωτίδα,
οισοφάγο και αιμοφόρα αγγεία, και βγήκε από την πλάτη του... χωρίς να
επέλθει το μοιραίο.
Μία μέρα πριν το ατύχημα που συγκλόνισε την κοινή γνώμη, ο 57χρονος έπαιζε
με το εγγονάκι του, φορώντας το κομποσκοίνι που κατά λάθος - όπως αναφέρει -
έμεινε στο χέρι του. Δύο μέτρα πριν καρφωθεί σε μπετόβεργα, το κοίταξε και
προσευχήθηκε, στιγμή που θα του μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την
ψυχή του!
Ακόμη και στα κρίσιμα δευτερόλεπτα της πτώσης του, ο 57χρονος οικοδόμος,
αντικρίζοντας την εφιαλτική εικόνα με τις πέντε σιδερόβεργες που βρίσκονταν
στο ισόγειο της οικοδομής, δεν έχασε την ψυχραιμία του. Με ταχύτατες
κινήσεις στον αέρα, χτύπησε αρχικά το πόδι του στο μπαλκόνι τού πρώτου
ορόφου, κάτι που, όπως αποδείχτηκε δευτερόλεπτα αργότερα, ήταν καθοριστικό
για τη ζωή του, καθώς κατάφερε να γλιτώσει από άλλες πέντε μπετόβεργες!
«Ζω από θαύμα», δήλωσε αποκλειστικά στη "Ν. Κρήτη" και την "ΚΡΗΤΗ TV" ο κ.
Μιχάλης Αναγνωστάκος, ο οποίος περιέγραψε τις συγκλονιστικές στιγμές κατά
την πτώση του, αλλά και αυτές που ακολούθησαν στο ΠΑΓΝΗ, με μια πολυπληθή
ομάδα γιατρών διάφορων ειδικοτήτων, με επικεφαλής το θωρακοχειρουργό Γιάννη
Δροσίτη, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα σπάνιο περιστατικό που πιθανόν
να μην ξανασυναντήσουν ποτέ...
Πρόκειται για ένα σπάνιο περιστατικό, με τους γιατρούς να κάνουν λόγο για
θαύμα. Τι έπαιξε σωτήριο ρόλο στο ατύχημά σας;
«Όταν πέφτεις από ύψος 7,5 μέτρων και καρφώνεσαι πάνω σε μπετόβεργα και δεν
παθαίνεις τίποτα, είναι δώδεκα θαύματα μαζί. Ζω και αναπνέω γιατί με έσωσε η
Παναγία. Στο χέρι μου φορούσα ένα κομποσκοίνι. Πίσω υπήρχε η φωτογραφία της
Παναγίας της Τήνου. Πέφτοντας την είδα και είπα "Παναγία, βοήθησέ με". Όντως
έγινε θαύμα. Πρέπει, όμως, να σας αναφέρω ότι ποτέ δε φορώ κομποσκοίνι. Μία
μέρα πριν το ατύχημα, έπαιζα με το εγγονάκι μου, και κάποια στιγμή φόρεσα το
κομποσκοίνι με την Παναγία της Τήνου, το οποίο κατά λάθος έμεινε στο χέρι
μου. Την κρίσιμη στιγμή όμως, που με περίμενε ο θάνατος, έπαιξε σωτήριο
ρόλο».
Πώς ακριβώς πέσατε από την οικοδομή;
«Ένας συνάδελφός μου δεν είχε καρφώσει τις τάβλες πάνω στο μπαλκόνι και όταν
πήγα να περάσω, αφού αρχικά πίστευα ότι όλα είναι καρφωμένα, έπεσα σε
"παγίδα". Έπεσα κάτω... Μόνο ο Θεός ξέρει πώς γλίτωσα. Καθώς έπεφτα έβλεπα
τις έξι μπετόβεργες που υπήρχαν στο ισόγειο της οικοδομής. Για να τις
αποφύγω, έκανα διάφορες κινήσεις στον αέρα. Χτύπησα το πόδι μου στο μπαλκόνι
του πρώτου ορόφου και έτσι γλίτωσα από πέντε μπετόβεργες. Από την έκτη όμως
δεν τα κατάφερα, με συνέπεια να με καρφώσει στο λαιμό και να περάσει στην
πλάτη. Αν καρφωνόμουν και στις άλλες μπετόβεργες, θα ήμουν νεκρός!».
«Ήταν ανώτερη δύναμη»
Όταν καρφωθήκατε στην μπετόβεργα, είχατε τις αισθήσεις σας;
«Ναι. Φώναζα τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους, τους συγγενείς,
εργολάβους... Έλεγα να μου βγάλουν το σίδερο από το λαιμό. Κάτοικοι της
περιοχής ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ, την Αστυνομία και την Πυροσβεστική. Μέσα σε
τρία λεπτά βρέθηκαν στο σημείο, και τους ευχαριστώ πολύ! Άνδρες της
Πυροσβεστικής Υπηρεσίας έκοψαν με ειδικό εργαλείο το σίδερο που προεξείχε
από το σώμα μου, ώστε να μεταφερθώ στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Τη στιγμή
που έκοβαν το σίδερο ένιωσα το "κούνημα". Ήταν σα να με χτυπούσε το ρεύμα.
Από το σημείο εκείνο και μετά έχασα τον... κόσμο. Νόμιζα ότι... πέθαινα.
Όταν συνήλθα, πίστευα ότι τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά στον εαυτό μου,
ασχέτως αν είχα μέσα μου ένα μέτρο σίδερο. Θυμόμουν ποια είναι τα παιδιά
μου, η γυναίκα μου, ποιοι είναι οι φίλοι μου... Όλοι ήταν δίπλα μου και μου
έδιναν κουράγιο. "Όλα θα πάνε καλά", τους έλεγα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιάννη Δροσίτη και σε όλη την ομάδα γιατρών
αλλά και νοσηλευτικού προσωπικού. Αν δεν ήταν αυτοί, θα ήμουν χαμένος. Το
θαύμα πέτυχε! Πήγαν όλα καλά με την ευλογία του Θεού. Η μπετόβεργα δεν
πείραξε φλέβες, λάρυγγα, πνευμόνια, καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα. Ήταν μια
ανώτερη δύναμη..!».
«Ήρθα πιο κοντά στο Θεό»
Είστε καλά στην υγεία σας σήμερα;
«Ναι. Κάνω φυσικοθεραπείες στα χέρια του. Για δύο ώρες την ημέρα
επισκέπτομαι το γιατρό μου».
Ο 57χρονος οικοδόμος, ο οποίος θα βγει στη σύνταξη σε ενάμιση περίπου χρόνο,
θα μεταβεί πολύ σύντομα στην Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψει ένα
κερί για τους γιατρούς που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες σε μια
επέμβαση αρκετά δύσκολη...
«Το περιστατικό αυτό με έκανε να έρθω πιο κοντά στο Θεό. Ζήτησα κάτι πάνω
στο θάνατο και έγινε. Θα πάω να ανάψω ένα κερί στην Παναγία της Τήνου. Εκεί
με πάει η ψυχή μου. Το θαύμα είναι μέσα στην καρδιά μου», κατέληξε ο ίδιος.
---Υπεραγία Θεοτόκε Πρέσβευε Υπερ Υμών Των Αμαρτωλών---
