Παναγία μου!
Μητέρα μου πονεμένη και στοργική!
Βασίλισσά μου,
που προσκυνείσαι από τάγματα Αγγέλων
και Αρχαγγέλων,
και υμνείσαι από αναρίθμητα πλήθη πιστών Χριστιανών σου,
κλίνε, Παναγία μου, το αυτί σου
να σου πω τον μυστικό πόνο της ψυχής μου.
Με βλέπεις.
Είμαι βασανισμένος άνθρωπος, αμαρτωλός,
που δεύτερος αμαρτωλός σαν και μένα άλλος,
δεν υπάρχει.
Θλίβομαι, πονώ, κλαίω,
σπαράζει η ψυχή μου που Σου το λέγω, Παναγία μου.
Το κρατώ μυστικό από τους άλλους.
Γιατί πώς να τους το πω;
Με τι λόγια,
με τι κουράγιο να τους μιλήσω,
να τους παρουσιάσω την αθλιότητά μου,
τις πολλές μου αμαρτίες;
Σε Σένα, Παναγία μου,
μητέρα μου γλυκειά,
λέω τον πόνο και εκφράζω τη μεγάλη μου θλίψη.
Τα βάσανά μου είναι πολλά,
γιατί οι αμαρτίες μου είναι πολλές και μεγάλες.
Έλα, λοιπόν, Παναγία μου,
λυπήσου με και βοήθησέ με.
Δώσε μου μετάνοια,
δώσε μου χάρη να μετανοήσω,
να κλάψω, όπως μου πρέπει,
να πέσω κάτω
να ζητήσω το έλεος από τον Μονογενή Σου Υιό,
να ειρηνεύσω, να σωθώ.
Παναγία μου, Παναγία μου,
κάνε μου τούτο το μεγάλο καλό.
Σήκωσε από πάνω μου την αμαρτία και τη θλίψη,
τον πόνο της ψυχής μου.
Διώξε από κοντά μου τα βάσανα και τους πειρασμούς.
Και σώσε με, γλυκειά μου Παρθένα,
Μητέρα του κυρίου και Σωτήρος μου.
Αμήν.
Ω Παναγία Δέσποινα μεγάλο τ` όνομα Σου
μεγάλη και η χάρη Σου και το προσκύνημά Σου
Παράκληση σου κάνουμε και σε παρακαλούμε
την χάρη σου γυρεύουμε εσένανε καλούμε
Προσπίπτου η ταλαίπωρος ζητώ το έλεος Σου
όπως γενείς Μεσίτρια, Αγνή προς τον Υιό σου
Ινα ιδεί τη θλίψη μου ακούσει τη φωνή μου
και επιτύχει βάλσαμο έλεος στην ψυχή μου
Εσύ είσαι η Παντάνασσα, είσαι η Βασίλισσα μας
η Παναγιά η Δέσποινα η προστάτισσα μας
Συ τας καρδίας των πιστών ευφραίνεις και δροσίζεις
και τας ψυχάς των ευσεβών λαμπρύνεις και φωτίζεις
Εσύ είσαι η Ιατρός όπου θα μας γιατρέψεις
κάθε ψυχή αμαρτωλή θα την θεραπεύσεις
Θεράπευσε μας την ψυχή κι` ύστερα Αγνή το σώμα
φώτιση δώσε Δέσποινα σε όλη σου την χώρα
Αγαπητοί μου Χριστιανοί όλοι μετανοείτε
στη Παναγιά και στο Χριστό το ήμαρτον ζητείτε
Αυτή είναι η Μεσίτρια όπου θα μεσιτεύσει
εις τον Ιησού μας τον Χριστό θα πάει να πρεσβεύσει
Αυτή είναι η Βασίλισσα είναι η Πλατυτέρα
είναι η Μάνα του Χριστού και του Θεού Μητέρα
Αυτή θα σώσει τον λαό και όλα τα παιδιά της
γιατί είναι Μάνα στοργική τα θέλει όλα δικά της
Ω Παναγία Δέσποινα πάντα θα σε δοξάζω
τα θαύματα σου τα πολλά πάντοτε θα φωνάζω
Όποιος ελπίζει εις Εσέ και σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται
Χαίρε Μαρία δια Σου το παν χαράς πληρούται
πας άνθρωπος ευφραίνεται πάσα ψυχή ζωούται
Χαίρε Μαρία δια σου εύρωμεν σωτηρίαν
και δια Σου λαμβάνομεν οι πάντες ευλογίαν
Βασίλισσα των Ουρανών Μεσίτρια του Κόσμου
Προστάτρια των ορφανών καύχημα των Αγγέλων
Ω Παναγία μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.
τον πόνο της ψυχής μου.
Διώξε από κοντά μου τα βάσανα και τους πειρασμούς.
Και σώσε με, γλυκειά μου Παρθένα,
Μητέρα του κυρίου και Σωτήρος μου.
Αμήν.
Ω Παναγία Δέσποινα μεγάλο τ` όνομα Σου
μεγάλη και η χάρη Σου και το προσκύνημά Σου
Παράκληση σου κάνουμε και σε παρακαλούμε
την χάρη σου γυρεύουμε εσένανε καλούμε
Προσπίπτου η ταλαίπωρος ζητώ το έλεος Σου
όπως γενείς Μεσίτρια, Αγνή προς τον Υιό σου
Ινα ιδεί τη θλίψη μου ακούσει τη φωνή μου
και επιτύχει βάλσαμο έλεος στην ψυχή μου
Εσύ είσαι η Παντάνασσα, είσαι η Βασίλισσα μας
η Παναγιά η Δέσποινα η προστάτισσα μας
Συ τας καρδίας των πιστών ευφραίνεις και δροσίζεις
και τας ψυχάς των ευσεβών λαμπρύνεις και φωτίζεις
Εσύ είσαι η Ιατρός όπου θα μας γιατρέψεις
κάθε ψυχή αμαρτωλή θα την θεραπεύσεις
Θεράπευσε μας την ψυχή κι` ύστερα Αγνή το σώμα
φώτιση δώσε Δέσποινα σε όλη σου την χώρα
Αγαπητοί μου Χριστιανοί όλοι μετανοείτε
στη Παναγιά και στο Χριστό το ήμαρτον ζητείτε
Αυτή είναι η Μεσίτρια όπου θα μεσιτεύσει
εις τον Ιησού μας τον Χριστό θα πάει να πρεσβεύσει
Αυτή είναι η Βασίλισσα είναι η Πλατυτέρα
είναι η Μάνα του Χριστού και του Θεού Μητέρα
Αυτή θα σώσει τον λαό και όλα τα παιδιά της
γιατί είναι Μάνα στοργική τα θέλει όλα δικά της
Ω Παναγία Δέσποινα πάντα θα σε δοξάζω
τα θαύματα σου τα πολλά πάντοτε θα φωνάζω
Όποιος ελπίζει εις Εσέ και σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται
Χαίρε Μαρία δια Σου το παν χαράς πληρούται
πας άνθρωπος ευφραίνεται πάσα ψυχή ζωούται
Χαίρε Μαρία δια σου εύρωμεν σωτηρίαν
και δια Σου λαμβάνομεν οι πάντες ευλογίαν
Βασίλισσα των Ουρανών Μεσίτρια του Κόσμου
Προστάτρια των ορφανών καύχημα των Αγγέλων
Ω Παναγία μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.
ΑΜΗΝ.
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αύλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος.Έπιδε επ’ εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου.
Κάθαρόν μου την εμπαθή διάνοιαν και άγνισον διόρθωσόν μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς ρύθμισον και παιδαγώγησόν μου τας αισθήσεις, ελευθέρωσόν με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών.
Στήσόν μου πάσαν την κατ’ ενέργειαν αμαρτίαν και δώρησαί μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοϊ προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και πτωμάτων, ίνα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρρησία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών.
που είσαι για μας παρηγοριά στο σώμα και στο νου μας
Βασίλισσα των Ουρανών που είσαι για μας γαλήνη
αστέρι που λαμποκοπής χωρίς ποτέ να σβήνει
Στείλε Μητέρα του Θεού στον κόσμο την ειρήνη
κι` οδήγα κάθε άσπλαχνο εις την ελεημοσύνη
Τέλος αξίωσε και μας όπου σε προσκυνούμε
και στρατιώτες τίμιοι του Γιου Σου να γενούμε
Στον σκλαβωμένο χάρισε ελεύθερη πατρίδα
στον ναυαγό που δέρνεται του γλυκασμού σανίδα
Σωσίβιο αληθινό στον ναυαγό που πλέει
ελπίδα ολοζώντανη σε κείνον όπου κλαίει
Δροσιά και ανακούφιση στ` αρρώστου το κρεβάτι
που χύνεις μύρα κι ευωδιά με όλη Σου την χάρη
Στην χήρα την παρηγοριά στον άρρωστο υγεία
σε μας δίνε ανακούφιση γλυκιά μας Παναγία
Προστάτευε μας Παναγιά με μητρική αγάπη
απ` το σκληρό κι απ` τ` άδικο στον κόσμο μονοπάτι
Οποιος ελπίζει εις Εσέ και Σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται
Ω Παναγιά μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.
εὐλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,
Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,
εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου,
ὅτι σωτῆρα ἔτεκες,
τόν μονογενῆν Υἱὀν τοῦ Θεοῦ
καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Τῶν Ἀποστόλων, λαμπρότης,
τῶν προφητῶν σύναξις,
τῶν μαρτύρων ἐκκλησία,
τῶν χριστιανῶν τό καταφύγιον,
σκέπασόν με, Παρθένε Μαρία,
ὑπό τήν προστασίαν τῶν Ἀγγέλων
καί ὑπό τήν σκέπην τῶν πτερύγων σου,
καί βοήθησόν με τόν δοῦλον σου
ἀπό πάντα πειρασμόν,
ὁπού μέλλει νά μοῦ ἔλθῃ
καί μή μέ ἀπορρίψῃς, ὦ Παρθένε Μαρία,
βοήθησόν με, Κυρία τοῦ Κόσμου,
τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως,
ὅπως ἔλθη ἡ ταπεινή μου ψυχή
μέσα εἰς τόν Παράδεισον
ἔμπροσθεν εἰς τόν ἀδέκαστον θρόνον τοῦ Υἱοῦ σου,
ὅταν ἔλθῃ νά κρίνῃ τόν κόσμον
ἐν τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ τῆς φρικτῆς Αὐτοῦ Παρουσίας
καί νά ἀκούσω
τό «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου
κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην μου βασιλείαν».
Ναί, Δέσποινα τοῦ Κόσμου,
δώρησόν μοι τῷ ταπεινῷ δούλῳ σου τό ζητούμενον,
ἵνα εὐχαρίστως δοξάζω τό ὄνομα τοῦ Πατρός
καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος,
νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αιώνων
Ἀμήν.
Χαίρε η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων, χαίρε των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, χαίρε του Πατρός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα, και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα. Χαίρε του πάντων Βασιλέως Χριστού του Θεού ημών το τερπνόν παλάτιον, χαίρε η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών, χαίρε το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων σε ο έτοιμος βοηθός.
Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου, ότι εις τας παναχράντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον.
Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον σου, αλλά βοήθησόν μοι, και δος μοι το συμφέρον της αιτήσεως. Λύτρωσαί με παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας, και δώρησαί μοι προ του τέλους μετάνοιαν, ίνα σωζόμενος τη μεσιτεία και βοηθεία σου, εν μεν τω παρόντι βίω από παντός εχθρού ορατού και αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών, εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως προσκυνώ, ευχαριστώ και δοξάζω το πανάγιόν σου όνομα εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,
ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,
επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.
Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.
Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.
Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.
Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,
ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,
πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,
τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.
Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,
την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.
Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.
Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.
Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,
την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.
Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.
Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.
Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.
Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,
πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.
Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,
ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.
Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,
τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,
γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.
Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.
Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,
σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.
Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.
Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.
ΑΜΗΝ.
Παναγία Δέσποινά μου Θεοτόκε, ἀποδίωξον ἀπ’ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ ἀναξίου δούλου σου, τὴν ἀκηδίαν, τὴν λήθην τὴν ἄγνοιαν, τὴν ἀμέλειαν, καὶ πάντας τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς καὶ αἰσχροὺς καὶ βλασφήμους· ἀποσόβησον ἐκ τῆς ἀθλίας καὶ ταλαιπώρου μου καρδίας καὶ ἐκ τῆς μεμολυσμένης μου ψυχῆς καὶ τοῦ ἐσκοτισμένου μου νοὸς καὶ κατάσβεσόν μου τὴν φλόγαν τῶν παθῶν καὶ ἐλέησον καὶ βοήθησόν μοι, ὅτι ἀσθενὴς καὶ ταλαίπωρος εἰμὶ ἐγώ· καὶ ρῦσαί με ἀπὸ τῶν ἐπερχομένων μοι πονηρῶν ἐνθυμήσεων καὶ προλήψεων καὶ πασῶν τῶν κακῶν με ἐλευθέρωσον πράξεων, τῶν ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρα.
Ὅτι ὑπερευλογημένη ὑπάρχεις καὶ τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον δεδοξασμένον εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ
Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ,
Παρακαλῶ πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο. Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.
Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια.
Μακάριοι ἐμεῖς, ἂν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστὸς, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιὰ, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ, ἂν θελήσουμε πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνη καθαρὴ ἡ ψυχὴ μας καὶ θ' ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.
Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο, γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους, Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ἁμαρτωλὸς Τύχων
(Ἡ προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος)
Παρακαλῶ πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο. Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.
Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια.
Μακάριοι ἐμεῖς, ἂν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστὸς, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιὰ, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ, ἂν θελήσουμε πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνη καθαρὴ ἡ ψυχὴ μας καὶ θ' ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.
Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο, γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους, Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ἁμαρτωλὸς Τύχων
(Ἡ προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος)
Πανάμωμε Κόρη και Δέσποινα, προς Σε καταφεύγομεν οι αμαρτωλοί δούλοι σου· κλίνομεν το γόνυ της ψυχής και του σώματος και θερμώς Σε παρακαλούμεν να επιβλέψης διά τον λαόν Σου, όπου τώρα αγωνίζεται διά να κρατήση τις παραδόσεις της αμώμου Ορθοδόξου πίστεώς μας.
Εσύ, Υπεραγία Θεοτόκε, ως καθαρωτέρα και αυτών των Αγγελικών Δυνάμεων, εγνώρισες και αγάπησες τον Υιόν και Θεόν Σου περισσότερον από κάθε άλλην λογικήν ύπαρξιν, διά τούτο και όλη η ζωή Σου ήταν μια προσευχή. Και τώρα δέεσαι συνεχώς διά τα παιδιά Σου και δι’ όλον το ανθρώπινον γένος. Χωρίς τις ιδικές Σου πρεσβείες δεν θα μπορούσε να κρατηθή αυτός ο κόσμος που ζούμε σήμερα.
Πανάχραντε Κόρη, εσένα είδε ο Ιωάννης εις την Αποκάλυψιν, ως γυναίκα περιβεβλημένην τον ήλιον. Και Σου εδόθησαν δύο πτερά του αετού του Μεγάλου, του Χριστού, διά να πετάς πάντα ελεύθερη. Εσύ είσαι η ωραία και αγαπημένη Νύμφη του Χριστού και δεν έχεις κανένα ψεγάδι επάνω Σου. Διά τούτο λέγει προς Σε ο Νυμφίος Χριστός: «Ὅλη καλή εἶ, πλησίον μου, καί μῶμος οὐκ ἔστιν ἐν σοί» (Άσμα δ’ 7). Αυτόν τον έπαινον Σου απευθύνει ο Νυμφίος Σου και συνεχίζει: «ὀσμή ἱματίων σου ὑπέρ πάντα τά ἀρώματα» (Άσμα δ’ 10).
Μοσχοβολάς με την ποικιλία των αρετών και η ζωή Σου εφάνηκε εις τον Χριστόν ως ευωδία, που ξεπερνά όλα τα αρώματα.
Παναγία Μητέρα μας, ο Θεός και Πατέρας μας Σε ετίμησε με μεγαλύτερα χαρίσματα από όλους τους ανθρώπους, ούτως ώστε να ζης με αυτόν τον τρόπον της ζωής. Έζησες αυτήν την θαυμαστήν ζωήν, χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα που έδωσε ο Θεός εις όλους τους ανθρώπους.
Εσύ, καθαρωτάτη Νύμφη του Χριστού, κατενίκησες την αμαρτίαν, διά να συμβάλης στο να απαλλαγή το ανθρώπινο γένος από την αμαρτίαν. Διετήρησες όλο το κάλλος που εδόθηκε εις την ανθρωπίνην φύσιν και έγινες πρότυπο εις όλους τους ανθρώπους.
Βοήθησέ μας, να διατηρούμε το σώμα μας καθαρό από σαρκικές αμαρτίες. Να έχωμεν νουν και ψυχή καθαρή διά να αποστρέφωνται τους πονηρούς και εμπαθείς λογισμούς. Έτσι θα γίνη το σώμα μας ναός καθαρός και θα επισκιάζη εις αυτό η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Τότε και η προσευχή μας θα αναβρύη ως μια συνεχής πηγή, το ύδωρ το αλλόμενον, την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, η οποία θα διαποτίζη όλην την ύπαρξίν μας, διά να αναπέμπη ύμνους ευχαριστίας και δοξολογίας προς την Αγίαν Τριάδα.
Πρόσδεξαι, Άγιε Κύριε, την δέησίν μας αυτήν και διατήρησε το σώμα μας αγνόν, τον νουν μας άγρυπνον φρουρόν και την ψυχή μας φωτεινόν παλάτιον, διά να Σε αγαπούμε ειλικρινά και να ευχώμεθα αδιαλείπτως, σεπταίς λιταίς της Τεκούσης Σε Θεοτόκου Μαρίας και των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων. Αμήν.
+Μοναχός Μαρκέλος Καρακαλινός
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
Εὐχή είς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον (ἐκ τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου)
«Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, ἡ Θεόν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις, τῇ παραδόξῳ σου κυήσει ἑνώσασα, καί τήν ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα, ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σέ προστρεχόντων, καί πάντων τῶν Χριστιανῶν τό καταφύγιον, μή βδελύξῃ με τόν ἁμαρτωλόν, τόν ἐναγῆ, τόν αἰσχροῖς λογισμοῖς καί λόγοις καί πράξεσιν ὅλον ἐμαυτόν ἀχρειώσαντα, καί τῇ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου ραθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον γενόμενον. Ἀλλ᾿ ὡς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μητήρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ᾿ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀσώτῳ, καί δέξαι μου τήν ἐκ ρυπαρῶν χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, καί τόν σόν Υἱόν, καί ἡμῶν Δεσπότην καί Κύριον, τῇ μητρικῇ σου παρησίᾳ χρωμένη, δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ καμοί τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος, καί παριδών μου τά ἀναρίθμητα πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρός μετάνοιαν, καί τῶν αὐτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καί πάρεσό μοι ἀεί ὡς ἐλεήμων, καί συμπαθής καί φιλάγαθος, ἐν μέν τῷ παρόντι βίῳ, θερμή προστάτις καί βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καί πρός σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα, καί τάς σκοτεινάς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δέ τῇ φοβερᾷ ἡμέρα τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ρυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. Ἧς καί τύχοιμι, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς σῆς μεσιτείας καί ἀντιλήψεως· χάριτι καί φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καί τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· Ἀμήν».
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα· Σύ, πού μέ τήν παράδοξή σου κύηση ἕνωσες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἀνθρώπους καί συνέδεσες τήν πεσμένη φύση τοῦ γένους μας μέ τά ἐπουράνια· σύ, πού εἶσαι ἡ ἐλπίδα αὐτῶν πού ἔχασαν τήν ἐλπίδα καί ἡ βοήθεια αὐτῶν πού πολεμοῦνται ἀπό τόν ἐχθρό (τό διάβολο)· σύ, πού εἶσαι ἡ πρόθυμη συμπαράσταση ὅσων προστρέχουν στή χάρη σου, καί τό καταφύγιο ὅλων ἀνεξαίρετα τῶν Χριστιανῶν, μή βδελυχθεῖς ἐμέ τόν ἁμαρτωλό, τόν ἀκάθαρτο, πού μέ τούς αἰσχρούς λογισμούς καί τά λόγια καί τίς πράξεις μου ἀχρείωσα ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μου καί μέ τή ραθυμία μου στίς βιοτικές ἡδονές ἔγινα δοῦλος τῆς φθαρμένης γνώμης μου. Ἀντίθετα· ἐπειδή εἶσαι Μητέρα τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, λυπήσου με τόν ἁμαρτωλό καί ἄσωτο καί κάνε δεχτή τή δέηση πού ἀπευθύνω σέ σένα καί προέρχεται ἀπό τά ἀκάθαρτα χείλη μου. Δυσώπησε δέ, κάνοντας χρήση τῆς μητρικῆς παρησίας σου, τόν Υἱόν σου καί δικό μας Δεσπότη καί Κύριον, ὥστε νά ἀνοίξη καί σέ μένα τά φιλάνθρωπα σπλάχνα τῆς θείας του ἀγαθότητος καί, ἀφοῦ παραβλέψει τά ἀμέτρητά μου πταίσματα, νά μέ ὁδηγήσει σέ μετάνοια καί νά μέ ἀναδείξει ἐργάτη ἄξιο τῶν ἐντολῶν του. Καί μή παραλείψεις νά εἶσαι πάντοτε κοντά μου σάν Μητέρα ἐλεήμων καί συμπαθής καί φιλάγαθη, στόν μέν παρόντα βίο θερμή προστάτιδα καί βοηθός, ἀπομακρύνοντας τίς ἐφόδους τῶν ἐχθρῶν καί καθοδηγώντας με πρός σωτηρίαν· στόν καιρό δέ τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τή ζωή αὐτή σέ παρακαλῶ νά σκεπάζεις τήν ἀθλία μου ψυχή καί νά διώχνεις μακριά μου τίς σκοτεινές ὄψεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Τέλος, κατά τήν φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως, (δέομαί σου) νά μέ σώσεις ἀπό τήν αἰώνια κόλαση καί νά μέ ἀξιώσεις νά γίνω κληρονόμος τῆς ἀπόρρητης δόξας τοῦ Υἱοῦ σου καί Θεοῦ μας. Τήν ὁποίαν εἴθε νά ἐπιτύχω, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς δικῆς σου μεσιτείας καί βοήθειας· (κυρίως δέ) μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στόν ὁποῖον ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, μαζί μέ τόν ἄναρχό του Πατέρα καί τό Πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό Πνεῦμα του, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες· Ἀμήν.
Παναγία Παντάνασσα
Ευλογήσαντος του Ιερέως,
το Κύριε εισάκουσον, μεθʼ
ό το Θεός Κύριος και το εξής:
Ήχος δʼ. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν αμαρτωλοί και ταπεινοί
και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής.
Δέσποινα βοήθησον, εφʼ ημίν σπλαγχνισθείσα.
σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων.
μη αποστρέψης σους δούλους κενούς.
σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δ ό ξ α.
Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή,
τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα.
Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων,
φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων,
την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.
και ν ύ ν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι.
ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα,
τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;
ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου.
σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Νʼ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.
Ω δ ή αʼ. Ήχος πλ. δʼ. Υγράν διοδεύσας.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ποικίλοις οχλούμενοι πειρασμοίς,
προς σε τας ελπίδας επιρρίπτομεν του Θεού,
την αείζωον μητέρα. τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Παθών και δαιμόνων αι προσβολαί,
πάντοθεν κυκλούσι την σην ποίμνην Μήτερ Θεού.
ως πάντων κτισμάτων υπερτέρα,
τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.
Δ ό ξ α.
Σωτήρος και πάντων Δημιουργού,
του Παμβασιλέως ως γεννήτρια αληθώς,
πάσι τοις προσφεύγουσιν υγείαν,
τη μεσιτεία σου δίδου Παντάνασσα.
και ν υ ν.
Νοσούντας το σώμα και την ψυχήν,
αρωγής απάσης και ιάσεως ταχινής,
αξίωσον πάντας Θεομήτορ,
τη μεσιτεία σου μόνη Παντάνασσα.
Ω δ ή γʼ. Ουρανίας αψίδος.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Προστασία συ μόνη, πάντων πιστών πέφυκας.
τη ση ακοιμήτω προνοία, δεινών απάλλαξον,
των συνεχόντων ημάς. τον Βασιλέα τεκούσα,
έχεις γαρ το δύνασθαι, μόνη Παντάνασσα.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ικεσίαν προσδέχου, των ταπεινών δούλων σου,
των εν ασθενείαις παντοίαις και περιστάσεσι.
συ γαρ μεσίτρια προς τον Υιόν σου Παρθένε.
Σώσον ταις πρεσβείαις σου, μόνη Παντάνασσα.
Δ ό ξ α.
Ελεήμνα Λόγον, τον του Θεού τέτοκας,
και ελέους πηγήν σε, πιστών ανέδειξε.
νυν ούν ελέησον, τους κακουμένους και ρύσαι,
πειρασμών και θλίψεων, μόνη Παντάνασσα.
και ν υ ν
Χαρισμάτων ταμείον, του παντουργού Πνεύματος,
σε Θεογεννήτορ Παρθένε, πάντες γινώσκομεν,
και σου δεόμεθα, των συνεχόντων σκανδάλων,
ρύσαι τη πρεσβεία σου μόνη Παντάνασσα.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε,
ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία....
Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β'. Τα άνω ζητών.
Προφθάνεις αεί, τη σκέπη σου Παντάνασσα,
και σώζεις ημάς, εν νόσοις και κακώσεσιν,
εκτενώς βοώντας σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον,
και ιαμάτων στάξον τους κρουνούς, η μόνη ταχέως θεραπεύουσα.
Ω δ ή δʼ. Εισακήκοα Κύριε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Επακούεις Παντάνασσα, επικαλουμένους την ευσπλαγχνίαν σου,
η τον εύσπλαγχνον γεννήσασα, και Σωτήρα πάντων των τιμώντων σε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Των μισούντων την έφοδον, η της σωτηρίας μόνη αντίληψις,
και επίνοιαν μετάβαλε, και ειρήνην δώρησαι Παντάνασσα.
Δ ό ξ α.
Θεράπευουσαν τάχιστα, των σων δούλων τα ασθενήματα,
αναπέμπομεν εφύμνια, οι γινώσκοντές σε, ώ Παντάνασσα.
και ν υ ν
Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας βέβαιον έρεισμα,
οι πλουτούντες σε Παντάνασσα, αρρωστίας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ω δ ή ε'. Φώτισον ημάς.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Νέφη πειρασμών, περιέσχον με τον δείλαιον,
την σην αντίληψιν παράσχου σεμνή, της σωτηρίας,
η κυήσασα τον πρόξενον.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Λύτρωσε αγνή, περιστάσεων τους δούλους σου,
η τον Σωτήρα Χριστόν κυήσασα, και την σωτηρίαν,
τοις αιτούσί σε παρέχουσα.
Δ ό ξ α.
Σβέσον την πυράν, των παθών ημών Παντάνασσα,
τω δροσισμώ της μεσιτείας σου, η Φως τεκούσα,
του Πατρός τον ομοούσιον.
και ν υ ν
Ίασαι Αγνή, των πιστών τα αρρωστήματα,
τη συμπαθή επιστασία σου, και την υγείαν,
πάσι δώρησαι πρεσβείαις σου.
Ω δ ή στʼ. Την δέησιν εκχεώ.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Θανάτου, και των δεινών απάλλαξον,
τους πιστώς αιτούντας σε Παρθένε,
και των εχθρών τας εφόδους εις τέλος,
εκ της σης ποίμνης αφάνισον τάχιστα.
Παντάνασσα πέλεις διό,
και ισχύεις ως Μήτηρ του Κτίστου σου.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Προστάτιν σε, ταχινήν επίσταμαι,
και σωτήριον όντως λιμένα,
των πειρασμών απελαύνουσαν νέφη,
και οφλημάτων την λύσιν βραβεύουσαν,
Παντάνασσα Μήτερ Θεού, απεγνωσμένων η μόνη αντίληψις.
Δ ό ξ α.
Εν πόνω, και εν κακώσει βέβλημαι,
και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου.
Αλλʼ η το λύτρον του σύμπαντος κόσμου,
τον Θεόν Λόγον η μόνη κυήσασα, ανάστησόν με των δεινών,
και υγείαν παράσχου Παντάνασσα.
και ν υ ν
Ως μόνην, της σωτηρίας πρόξενον,
και κακών απαλλαγήν σε πλουτούντες,
μετά πόθου σοι προσπίπτομεν Κόρη,
και τη προνοία σου λύσιν λαμβάνομεν,
Παντάνασσα και νυν ημάς, εκ φθοράς και κινδύνων απάλλαξον.
Διάσωσον...
Άχραντε, η δια λόγου...
Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.
Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.
Σωτηρίας των πιστών μόνη πρόξενος,
και μεσίτις προς Θεόν η ακοίμητος,
μη παρίδης των ασθενών βοώντων σοι φωνάς,
αλλά λύτρωσαι ως συμπαθής, των περιστάσεων ημάς,
τους πιστώς δεομένους σου.
βράβευσον θεραπείαν και λύτρωσαι των κινδύνων,
η προστατεύουσα αεί, Θεομήτορ τους υμνούντας σε.
Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου
Στίχ. Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν
Ευαγγέλιον κατά Λουκάν (ιʼ38-42, ιαʼ 27-2.
Τω καιρώ εκείνω εισήλθεν ο Ιησούς
Δ ό ξ α. Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς εν Μονάδι
Κ α ι ν ύ ν. Ταις της Θεοτόκου
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...
Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.
Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.
Δός ημίν τοις δούλοις σου, τη συμπαθή σου προνοία,
τα πολλά ελέη σου, και δεινών απάλλαξον μεσιτείαις σου.
μεθ ημών έφερες τον Θεόν ʼχραντε,
και θανάτου ηλευθέρωσας. διό δεόμεθα,
ίασε νοσούντας τους δούλους σου, και δώρησαι την άφεσιν,
μόνη μητρική παρρησία σου, λύτρωσαι κινδύνων,
και σώσον τους βοώντας αληθώς, χαίρε πενθούντων παράκλησις,
μετά σου ο Κύριος.
Ω δ ή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ώσπερ ήλιον λάμψιν, εν εικόνι σου Κόρη Θεογεννήτρια,
δεικνύεις τοις σοις δούλοις, και τη προνοία σου
σώζεις την ποίμνην σου, ευλογημένη Αγνή,
ως Μήτηρ του Σωτήρος.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Θεοτόκον κυρίως, οι τιμώντες σε Κόρη, αεί σωζόμεθα,
ρυόμενοι πταισμάτων και πάσης μαλακίας,
και εν πίστει κραυγάζομεν,
ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Δ ό ξ α.
Θησαυρόν τε και σκέπην, και φρουρόν ασφαλείας,
την σην Παντάνασσα, εικόνα προσκυνούμεν,
κρουνούς των σων θαυμάτων, τοις αιτούσί σε βλύζουσαν.
και ευλογούμεν αεί τον τόκον σου Παρθένε.
και ν υ ν
Των ψυχών και σωμάτων, ιατρείον παρέχεις,
μόνη Παντάνασσα, των πόθω προσπιπτόντων, τη θεία σου προνοία,
τη μητρική παρρησία σου,
η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.
Ω δ ή η'. Τον Βασιλέα.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Της Παντανάσσης, και σης Μητρός δεομένης,
μη παρίδης Χριστέ μου τας πρεσβείας,
ίνα σε υμνώμεν, ως πάντων Βασιλέα.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τοις ασθενούσι, την ιατρείαν παρέχεις,
τοις πιστώς αιτούσι σε Παρθένε,
και δοξολογούσι τον άφραστόν σου τόκον.
Δ ό ξ α.
Μύρον Θείον, ο Τόκος σου Παρθένε.
μύρου θείου πηγήν την σην εικόνα,
έδειξε και ούτω, θαυμάτων μύρα βλύζει.
και ν υ ν
Των πειρασμών σύ, Παρθένε τας νιφάδας,
και εχθρών των μισούντων την μανίαν, δίωξον.
και σώσον τους σε υμνολογούντας.
Ω δ ή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Κυρίως ως αιτίαν, ημών της σωτηρίας,
των βροτών σε το γένος κηρύττομεν,
και του Σωτήρος των όλων, Αγνή λοχεύτριαν.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρανίδας μου δακρύων, μη παρασιωπήσης,
η του θανάτου το κέντρον συντρίψασα,
τω τοκετώ σου μόνη, Θεοχαρίτωτε.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Χαράς πάσης δοχείον, σοι πρέπει χαίρειν μόνη,
ως της χαράς τεξαμένη το πλήρωμα.
των λυπηρών πάντας ρύσαι, τη μεσιτεία σου.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Λιμένι σης πρεσβείας, τους πόθω προσφυγόντας,
σώσον Παρθένε και φρούρησον πάντοθεν,
η σωτηρίαν τω κόσμω, Χριστόν κυήσασα.
Δ ό ξ α.
Φωτί του σου προσώπου, ως έλαμψας τω πάλαι,
του σκοτασμού των παθών με απάλλαξον,
τον ευσεβώς Φωτοτόκον, σε καταγγέλοντα.
και ν υ ν
Κακώσεως και πόνων, και πάσης ασθενείας,
τους κακωθέντας ποικίλως θεράπευσον,
και εκζητούντας Παρθένε, την προστασίαν σου.
Το ʼξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.
Πάντων υπερτέρα των γηγενών,
και καθαρωτέρα ασυγκρίτως των ουρανών,
ως εισδεξαμένη το πυρ εν σοι το θείον,
πυρφόρον θείον άρμα, Κόρη γεγένησαι.
Του Παμβασιλέως των ουρανών,
Μήτηρ ούσα Κόρη, υπερέχεις ως αληθώς,
πάντων ποιημάτων και πάντες σε τιμώμεν Παντάνασσαν
υμνούντες και Θεομήτορα.
Ίδε την ασθένειάν μου Αγνή,
ίδε μου την θλίψιν ώ Παντάνασσα Αγαθή,
ίδε μου Παρθένε τον εγκάρδιον πόνον,
και άφες φιλανθρώπως τας αμαρτίας μου.
Φώτισον το σκότος των λογισμών,
εμού Φωτοτόκε, δεομένου σου εκτενώς,
πριν ή καταλάβη, ώρα με του θανάτου,
και εν φωτί με τάξον, Κόρη Παντάνασσα.
Νυν ευαγγελίζεται Γαβριήλ,
το χαίρε κραυγάζων μετά δέους τη Μαριάμ.
ώ του ξένου τρόπου, εν μήτρα γαρ αχράντω,
συνείληπται ο Πλάστης, σώζων όν έπλασε.
Ζώνην πολυτίμητε της Αγνής,
πηγή των θαυμάτων, και χαρίτων ο θησαυρός,
σώσον τους σους δούλους, από παντοίας βλάβης,
ως της ζωής το σκεύος, συ περιζώσασα.
Θείαν Βηματάρισσαν την σεπτήν,
πάντες προσκυνούμεν, Εσφαγμένην και τας λοιπάς,
την Παραμυθίαν, και την Ελαιοβρύτιν συν τη Αντιφωνούση,
και την Παντάνασσαν.
Τους ασπαζομένους σου ευλαβώς,
σορόν των λειψάνων, και τελούντας σου την φαιδράν,
μνήμην περιφρούρει, από πάσης ανάγκης,
Ευδόκιμε τρισμάκαρ, αξιοθαύμαστε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί...
Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια,
εκτενής και απόλυσις, μεθ΄ ήν το εξής:
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή,
τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα.
Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων,
φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων,
την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων προστατεύεις Αγαθή,
των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί.
άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν,
εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν,
οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών,
Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν.
ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.
Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ
Ποίημα Ιωσήφ τού Υμνογράφου.Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα (δίς).
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Χριστού βίβλον έμψυχον, εσφραγισμένην σε Πνεύματι, Ο μέγας Αρχάγγελος, Αγνή θεώμενος, επεφώνει σοι, Χαίρε χαράς δοχείον, δι' ής τής Προμήτορος αρά λυθήσεται.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Αδάμ επανόρθωσις, χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, τού Άδου η Ανέκρωσις, χαίρε πανάμωμε, τό παλάτιον, τού μόνου Βασιλέως. χαίρε θρόνε πύρινε, τού Παντοκράτορος,
Δόξα...
Ρόδον τό αμάραντον, χαίρε η μόνη βλαστήσασα, τό μήλον τό εύοσμον, χαίρε η τέξασα, τό οσφράδιον, τού πάντων Βασιλέως, χαίρε απειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.
Καί νύν...
Αγνείας θησαύρισμα, χαίρε δι' ής εκ τού πτώματος, ημών εξανέστημεν, χαίρε ηδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον, θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον.
Ωδή γ' Ο Ειρμός
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ώς ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί έν θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον (δίς).
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Στάχυν η βλαστήσασα τόν θείον, ως χώρα ανήροτος σαφώς, χαίρε έμψυχε τράπεζα, άρτον ζωής χωρήσασα, χαίρε τού ζώντος ύδατος, πηγή ακένωτος Δέσποινα.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δάμαλις τόν μόσχον η τεκούσα, τόν άμωμον, χαίρε τοίς πιστοίς, χαίρε αμνάς Κυήσασα, Θεού αμνόν τόν αίροντα, κόσμου παντός τά πταίσματα, χαίρε θερμόν ιλαστήριον.
Δόξα...
Όρθρος φαεινός χαίρε η μόνη, τόν Ήλιον φέρουσα Χριστόν, φωτός κατοικητήριον, χαίρε τό σκότος λύσασα, καί τούς ζοφώδεις δαίμονας, ολοτελώς εκμειώσασα.
Καί νύν...
Χαίρε πύλη μόνη ήν ο Λόγος, διώδευσε μόνος η μοχλούς, καί πύλας Άδου Δέσποινα, τώ τόκω σου συντρίψασα, χαίρε η θεία είσοδος, τών σωζομένων πανύμνητε.
Ωδή δ' Ο Ειρμός
Ό καθήμενος εν δόξη επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη, καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας. Δόξα Χριστέ, τή δυνάμει σου.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Εν φωναίς ασμάτων πίστει, σοί βοώμεν Πανύμνητε, Χαίρε πίον όρος, καί τετυρωμένον εν Πνεύματι, χαίρε λυχνία καί στάμνε, Μάννα φέρουσα, τό γλυκαίνοv, τά τών ευσεβών αισθητήρια.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ιλαστήριον τού κόσμου, χαίρε άχραντε Δέσποινα, χαίρε κλίμαξ γήθεν, πάντας ανυψώσασα χάριτι, χαίρε η γέφυρα όντως, η μετάγουσα, εκ θανάτου πάντας, πρός ζωήν τούς υμνούντάς σε.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ουρανών υψηλοτέρα, χαίρε γής τό θεμέλιον, εν τή σή νηδύϊ, Άχραντε ακόπως βαστάσασα, χαίρε κογχύλη πορφύραν θείαν βάψασα, εξ αιμάτων σου, τώ Bασιλεί τών Δυνάμεων.
Δόξα...
Νομοθέτην η τεκούσα, αληθώς χαίρε Δέσποινα, τόν τάς ανομίας, πάντων δωρεάν εξαλείφοντα, ακατανόητον βάθος, ύψος άρρητον, απειρόγαμε, δι' ής ημείς εθεώθημεν.
Καί νύν...
Σέ τήν πλέξασαν τώ κόσμω, αχειρόπλοκον στέφανον, ανυμνολογούμεν, Χαίρέ σοι Παρθένε κραυγάζοντες, τό φυλακτήριον πάντων καί χαράκωμα, καί κραταίωμα, καί ιερόν καταφύγιον.
Ωδή ε' Ο Ειρμός
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ, απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Οδόν η κυήσασα, ζωής χαίρε Πανάμωμε, η κατακλυσμού τής αμαρτίας, σώσασα κόσμον, χαίρε Θεόνυμφε, άκουσμα καί λάλημα φρικτόν, χαίρε ενδιαίτημα, τού Δεσπότου τής κτίσεως.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ισχύς καί οχύρωμα, ανθρώπων χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος τής δόξης, νέκρωσις Άδου, νυμφών ολόφωτε, χαίρε τών Αγγέλων χαρμονή, χαίρε η βοήθεια, τών πιστώς δεομένων σου.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Πυρίμορφον όχημα, τού Λόγου χαίρε Δέσποινα, έμψυχε Παράδεισε τό ξύλον, εν μέσω έχων ζωής τόν Κύριον, ού ο γλυκασμός ζωοποιεί, πίστει τούς μετέχοντας, καί φθορά υποκύψαντας.
Δόξα...
Ρωννύμενοι σθένει σου, πιστώς αναβοώμέν σοι, Χαίρε πόλις τού Παμβασιλέως, δεδοξασμένα, καί αξιάκουστα, περί ής λελάληνται σαφώς, όρος αλατόμητον, χαίρε βάθος αμέτρητον.
Καί νύν...
Ευρύχωρον σκήνωμα, τού Λόγου χαίρε Άχραντε, κόχλος η τόν, θείον μαργαρίτην, προαγαγούσα, χαίρε πανθαύμαστε, πάντων πρός Θεόν καταλλαγή τών μακαριζόντων σε, Θεοτόκε εκάστοτε.
Ωδή ς' Ο Ειρμός
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες (δίς).
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Παστάς τού Λόγου αμόλυντε, αιτία τής τών πάντων θεώσεως, χαίρε Πανάχραντε, τών Προφητών περιήχημα, χαίρε τών Αποστόλων, τό εγκαλλώπισμα.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Εκ σού η δρόσος απέσταξε, φλογμόν πολυθεϊας η λύσασα, όθεν βοώμέν σοι, Χαίρε, ο πόκος ο ένδροσος, όν Γεδεών Παρθένε, προεθεάσατο.
Δόξα...
Ιδού σοι Χαίρε κραυγάζομεν, λιμήν ημίν γενού θαλαττεύουσι καί Ορμητήριον, εν τώ πελάγει τών θλίψεων, καί τών σκανδάλων πάντων, τού πολεμήτορος.
Καί νύν...
Χαράς αιτία χαρίτωσον, ημών τόν λογισμόν τού κραυγάζειν σοι, Χαίρε η άφλεκτος βάτος νεφέλη Ολόφωτε, η τούς πιστούς απαύστως, επισκιάζουσα.
Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ανυμνούμέν σε, βοώντες Χαίρε όχημα, Ηλίου τού νοητού, άμπελος αληθινή, τόν βότρυν τόν πέπειρον, η γεωργήσασα, οίνον στάζρντα, τόν τάς ψυχάς ευφραίνοντα, τών πιστώς σε δοξαζόντων.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ιατήρα, τών ανθρώπων η κυήσασα χαίρε Θεόνυμφε, ή ράβδος η μυστική, άνθος τό αμάραντον, η εξανθήσασα, χαίρε Δέσποινα, δι' ής χαράς πληρούμεθα, καί ζωήν κληρονομούμεν.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρητορεύουσα, ου σθένει γλώσσα Δέσποινα, υμνολογήσαί σε, υπέρ γάρ τά Σεραφείμ, υψώθης κυήσασα, τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ικέτευε, πάσης νύν βλάβης ρύσασθαι, τούς πιστώς σε προσκυνούντας.
Δόξα...
Ευφημεί σε, μακαρίζοντα τά πέρατα, καί ανακράζει σοι. Χαίρε ο τόμος εν ώ, δακτύλω εγγέγραπται, Πατρός ο Λόγος Αγνή, όν ικέτευε, βίβλω ζωής τους δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.
Καί νύν...
Οι δούλοί σου καί κλίνομεν ικετεύομεν, γόνυ καρδίας ημών. Κλίνον τό ούς σου Αγνή, καί σώσον τούς θλίψεσι, βυθιζόμενους ημάς, καί συντήρησον, πάσης εχθρών αλώσεως, τήν σήν Πόλιν Θεοτόκε.
Ωδή η' Ο Ειρμός
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος. νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Νηδύϊ τόν Λόγον υπεδέξω, τόν πάντα βαστάζοντα εβάστασας, γάλακτι εξέθρεψας, νεύματι τόν τρέφοντα, τήν οικουμένην άπασαν, Αγνή ώ ψάλλομεν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Μωσής κατενόησεν εν βάτω, τό μέγα μυστήριον τού τόκου σου. Παίδες προεικόνισαν, τούτο εμφανέστατα μέσον πυρός ιστάμενοι, καί μή φλεγόμενοι, ακήρατε αγία Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Οι πρώην απάτη γυμνωθέντες, στολήν αφθαρσίας ενεδύθημεν, τή κυοφορία σου, καί οι καθεζόμενοι, εν σκότει παραπτώσεων, φώς κατωπτεύσαμεν, φωτός κατοικητήριον, Κόρη, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Δόξα...
Νεκροί διά σού ζωοποιούνται, ζωήν γάρ τήν ενυπόστατον εκύησας, εύλαλοι οι άλαλοι, πρώην χρηματίζοντες, λεπροί αποκαθαίρονται, νόσοι διώκονται, πνευμάτων αερίων τά πλήθη, ήττηνται Παρθένε, βροτώνη σωτηρία.
Καί νύν...
Η κόσμω τεκούσα σωτηρίαν, δι' ής από γής εις ύψος ήρθημεν, χαίροις παντευλόγητε, σκέπη καί κραταίωμα, τείχος καί οχύρωμα, τών μελωδούντων Αγνή. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή θ' Ο Ειρμός
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων, φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή, αειπάρθενε.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ίνα σοι πιστοί, τό Χαίρε κραυγάζωμεν, οι διά σού τής χαράς, μέτοχοι γενόμενοι, τής αϊδίου, ρύσαι ημάς πειρασμού, βαρβαρικής αλώσεως, καί πάσης άλλης πληγής, διά πλήθος, Κόρη παραπτώσεων, επιούσης βροτοίς αμαρτάνουσιν.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ώφθης φωτισμός, ημών καί βεβαίωσις, όθεν βοώμέν σοι. Χαίρε άστρον άδυτον, εισάγον κόσμω, τόν μέγαν Ήλιον, χαίρε Εδέμ ανοίξασα, τήν κεκλεισμένην Αγνή, χαίρε στύλε, πύρινε εισάγουσα, εις τήν άνω ζωήν τό ανθρώπινον.
· Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Στώμεν ευλαβώς, εν οίκω Θεού ημών, καί εκβοήσωμεν. Χαίρε κόσμου Δέσποινα, χαίρε Μαρία, Κυρία πάντων ημών, χαίρε ή μόνη άμωμος, εν γυναιξί καί καλή, χαίρε σκεύος, μύρον τό ακένωτον, επί σέ κενωθέν εισδεξάμενον.
Δόξα...
Η περιστερά, η τόν ελεήμονα αποκυήσασα, χαίρε αειπάρθενε Οσίων πάντων, χαίρε τό καύχημα, τών Αθλητών στεφάνωμα, χαίρε απάντων τε, τών Δικαίων, θείον εγκαλλώπισμα, καί ημών τών πιστών τό διάσωσμα.
Καί νύν...
Φείσαι ο Θεός, τής κληρονομίας σου, τάς αμαρτίας ημών, πάσας παραβλέπων νύν, εις τούτο έχων, εκδυσωπούσάν σε, τήν επί γής ασπόρως σε, κυοφορήσασαν, διά μέγα έλεος θελήσαντα, μορφωθήναι Χριστέ, τό αλλότριον.
Είτα τό Κοντάκιον δίχορον αργώς.
Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
